Czytanie… Pisanie… Sprzątanie

 

Wielkimi krokami zbliża się czas, który dla jednych kojarzy się z prezentami, a inni myślą: znowu trzeba sprzątać!

I właśnie o sprzątaniu kolejne bibliotekarki próby literackie.

 

O Jadzi sobie (po)radzi.

 Oto historia dziewczynki Jadzi,

Która mówiła , że sobie poradzi.

Że sama włosy umyje,

A nawet uszy i szyję.

Ze ugotuje ze cztery zupy,

Sama też zrobi mamie zakupy.

Że uprasuje i zaceruje.

Samochód sama też zatankuje.

Aż razu pewnego prosi ją mama:

„Posprzątaj Jadziu swój pokój sama”.

Jako że Jadzia dość grzeczna była

Z główką spuszczoną powoli ruszyła

Do pokoju swego,

Wielce nieporządnego.

Została chwil kilka, mniej niż palców ma ręka,

Lecz wnet wybiegła, krzycząc: To jest straszna męka!

Wszystko robić mogę, lecz tego nie znoszę.

Mamo, mamo – pomóż proszę!

„Przykro mi córko – mama odpowie.

Mam inne rzeczy na swojej głowie.

Muszę prać, sprzątać no i prasować,

Muszę też zupkę wam ugotować.

Chodzić do pracy, sklepu, przedszkola.

Byś nie musiała być w nim do wieczora.

I jaka z tego nauka została?

Jadzia codziennie swój pokój sprzątała.

I tylko  lalkom robiła pranie.

I cerowanie i prasowanie.

Mama się cieszy: „tak niech zostanie.”

E. Muż